Umerena do intenzivna fizička aktivnost Moderate-to-vigorous-physical activity (MVPA) koja se izvodi popodne ili uveče, može poboljšati kontrolu glikemije više od ujednačenog vežbanja tokom dana, prema istraživanju objavljenom u studiji. New study reveals that physical activity in the afternoon or evening is linked to reduced insulin resistance (and thus better control of blood sugar Netherlands Epidemiology of Obesity (NEO) u časopisu Dijabetologija.
U studiji je učestvovalo 775 učesnika sa prosečnim indeksom telesne mase (BMI) od 26,2 kg/m2, a praćena je fizička aktivnosti četiri uzastopna dana. Rezultati studije su, da je umerena do intenzivna fizička aktivnost (MVPA) u popodnevnim ili večernjim satima bila povezana sa smanjenjem insulinske rezistencije do 25%, u poređenju sa izvođenjem aktivnosti raspoređene preko dana.
Osim toga, u ovoj studiji je primećeno veće smanjenje glukoze u krvi uz vežbe visokog intenziteta koje se obavljaju popodne nego ujutro uopšteno u populaciji,, a ne samo kod osoba sa poremećenim metabolizmom glukoze ili dijabetesa tipa 2.
Ispitivana populacija uključivala je muškarce i žene koji žive u Holandiji, starosti između 45 i 65 godina i koji su imali BMI od najmanje 26 kg/m2. Druga grupa uključivala je subjekte koji su bili pozvani da učestvuju bez obzira na njihov BMI. Svi su nosili monitore aktivnosti četiri uzastopna dana i noći.
Vađenje krvi pokazalo je da ni vreme provedeno neaktivno niti prekidi (definisani kao period aktivnosti sa ubrzanjem >0,75 m/s2 nakon sedentarnog perioda) nisu bili povezani sa nižom insulinskom rezistencijom.
Naprotiv, rezultati su postali zanimljivi kada je vreme odabrano za fizičku aktivnost popodne (63% ispitane populacije) ili uveče (8% ispitane populacije), jer je u korelaciji sa boljom kontrolom metabolizma u poređenju sa onim što se dešava ako se vežbe rade ujutro (16% populacije).
Čak i nakon odgovarajućih prilagođavanja, insulinska rezistencija se značajno smanjila kod učesnika koji su bili najaktivniji popodne (18%) ili uveče (25%), dok na nju nije uticala povećana aktivnost ujutro (-3%).
Ovo se može objasniti činjenicom da fizička aktivnost može aktivirati gene unutrašnjeg sata: u stvari, ranije objavljena istraživanja sugerišu da su i mišićni sistem i oksidativni sistem našeg tela pod uticajem cirkadijalnog ritma, s maksimalnim vrhuncem u kasnim popodnevnim satima.
