Studija, Socially isolated individuals are more prone to have newly diagnosed and prevalent type 2 diabetes mellitus – the Maastricht study –objavljena u BMC Public Health, pokazala je da su socijalno izolovani ljudi izloženi većem riziku od razvoja T2DM i da bi prevazilaženje socijalne izolacije pomoglo u prevenciji ovog rizika.
Nedostatak društvenosti i T2DM
Opservacijska kohortna studija pokazala je da je socijalno izolovanim ljudima dijagnostifikovan T2DM češće nego onima sa širim društvenim mrežama. Studija je sprovedena na 2861 učesniku, uključenih u The Maastricht Study, koji žive u južnom delu Holandije, od kojih su 49% bile žene.
Od učesnika, 1623 je bilo zdravo, 430 je imalo preddijabetes, 111 od njih je upravo dijagnostifikovana bolest, a 697 su već bile osobe sa dijabetesom pre početka studije.
Test socijalne procene
Karakteristike društvenih mreža procenjene su putem upitnika, dok je status dijabetesa određivan oralnim testom tolerancije glukoze (OTTG). Multinomijalne regresijske analize korištene su za istraživanje povezanosti između karakteristika društvenih mreža i statusa dijabetesa, raspoređene po polu.
Rizici nedostatka društvenosti
Nedostatak učešća u društvenim grupama povezan je sa povećanim rizikom od T2DM, iako različitim stopama kod žena i muškaraca. Konkretno, rad je pokazao da su muškarci koji žive sami povezani sa većim rizikom od dijabetesa nego žene, većim od 94%.
Ovi rezultati sugerišu da bi promovisanje društvene integracije i učešća u društvenim aktivnostima moglo biti preventivna strategija protiv dijabetesa, osim toga, prema autorima, širina društvene mreže pojedinca i njegov ili njen nivo učešća u društvenim događajima mogu se u budućnosti koristiti kao rizik indikatora za dijabetes.
Dodatno, PRST portal preporučuje samokontrolu šećera kao jedan od ključnih koraka u održavanju šećera u krvi pod kontrolom. Dijabetes ishrana i vežbanje su takođe ključni aspekti u upravljanju ovom bolešću.
